Praktyczne życie Montessori

Tylko dzięki praktyce dziecko może zyskać niezależność i lepiej przystosować się do społeczeństwa. Jest to więc nic innego jak wykonywanie czynności niezbędnych w życiu codziennym, przy czym według Montessori trzeba dziecko uczyć, a nie poprawiać. Dzięki temu stanie się ono w pełni funkcjonalne, rozwinie intelekt i koncentrację.

Grupy ćwiczeniowe

Praktyczne życie obejmuje cztery grupy ćwiczeniowe. Pierwsza z nich to pielęgnacja ciała, a więc takie czynności jak samodzielne ubieranie się czy mycie rąk. Druga grupa skupia się na pielęgnacji otoczenia, a więc chociażby domowych porządkach, natomiast trzecia ma przybliżyć dziecku istotę więzi społecznych i dobrych manier. Ostatnia grupa obejmuje natomiast koordynację ruchową.

Cel praktycznych ćwiczeń

Według Montessori dzieci są naturalnie zainteresowane działaniami, których są świadkami, dlatego ćwiczenia praktycznego życia umożliwiają naukę czynności codziennych, niezbędnych każdemu człowiekowi. Osoba nadzorująca jest odpowiedzialna za demonstrowanie prawidłowego sposobu wykonania ćwiczeń i to w taki sposób, by dziecko miało możliwość pełnego obserwowania poszczególnych ruchów. Ważne, by potem mogło z łatwością je powtórzyć, ale nie w sposób odtwórczy, tylko rzeczywisty.

Ważne umiejętności

W pierwszych latach życia kształtuje się osobowość dziecka. Ważne jest więc, by w tym czasie uczestniczyło w zajęciach pozwalających na samodzielny rozwój, wykorzystanie możliwości motorycznych czy analizowanie trudności i rozwiązywanie napotkanych problemów. Montessori dostrzegła także u dzieci potrzebę porządkowania czy powtarzania poszczególnych ruchów. Ćwiczenia praktyczne pozwolą rozwinąć koordynację ruchową, świadomość więzi społecznych czy istotę dbania o siebie i otoczenie.

Charakterystyka życia praktycznego

Przedmioty potrzebne do ćwiczeń praktycznego życia to wszystkie przedmioty codziennego użytku, ale dostosowane do rozmiarów ciała dziecka. Powinny umożliwiać prawdziwą pracę, a nie zabawę na niby – prawdziwe krojenie warzyw czy podlewanie roślin. Ponadto narzędzia muszą znajdować się w jednym miejscu i w zasięgu dziecka, by mogło z nich samodzielnie korzystać. Ważne są także walory estetyczne – według Montessori poszczególne przedmioty powinny zachęcać do pracy swoim pięknem, kolorem czy kształtem.